Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

ΛΑΧΤΑΡΩ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΜΑΝΑ

ΛΑΧΤΑΡΩ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΜΑΝΑ

Λαχταρώ την αγκαλιά σου μάνα
Τα λόγια που μου’ λεγες
Πριν βυθιστώ στου ύπνου τις νεφέλες
Τα παραμύθια και τα νανουρίσματα
Κι αυτό το χάδι
Άγγιγμα φτερού

Τόσα χρόνια πεθαμένη
Ακόμα μ’ αγγίζεις
Κάθε βράδυ στο προσκεφάλι μου
Μια καληνύχτα-θωπεία αποθέτεις
Στα βαμμένα μαλλιά μου
Άγγιγμα αγγέλου

Λαχταρώ το γέλιο σου μάνα
Κελαρυστό και γάργαρο
Μια πινελιά άλικο με χάσικο λευκό
Πάνω σε πρόσωπο σταρομελάχρινο
Κερί που φώτιζε σκοτάδι

Σπουδαία η ομορφιά σου λέγανε πολλοί
Μα της ψυχής σου η ομορφιά
Όλα τα σκέπαζε τα υπόλοιπα

Λαχταρώ τον καφέ σου μάνα
Κείνον που μοιραζόμαστε στα δύσκολα
Μα και στα εύκολα τα καθημερινά
Σκέτο ελληνικό
Με κουλουράκι όμως
Και την πίτα σου τη μοσχομυριστή
Να συνοδεύουν την ατέλειωτη κουβέντα

Τη μέρα της κηδείας σου
Ήπια τον τελευταίο ελληνικό

Αν ήταν να ξαναγυρίσεις μάνα
Εγώ
Κλωστή θα γινόμουν για το κέντημα σου
Λουλούδι στο βάζο σου-μια ανεμώνα-
Πηγής νερό κρυστάλλινο να με γευτείς
Σταγόνα άρωμα να μ’ αποθέσεις στο λαιμό σου
Το μαγικό βοτάνι για να μην ξαναπεθάνεις
Ένα φιλί του πατέρα που δε χόρτασες ποτέ σου
Για σένα θα γινόμουν μάνα

Άσπρισα
Κι όμως περιμένω να με πάρεις απαλά απ’ το χέρι
Όπως τότε
Και να μου δείξεις από την αρχή τον κόσμο μάνα

Μόνο εσύ τον έκανες να φαίνεται ωραίος

Από την ποιητική συλλογή’’Στον κήπο της μνήμης''εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011