Γυναίκα
Που τον ουρανό γητεύεις
Με το διονυσιακό χορό σου
Άκου
Το μακρινό τραγούδι των κεραυνών
Κι αποκρίσου
Αποκρίσου
Με τα πλοκάμια των χεριών σου
Με κραυγές σπαραχτικές
Απαύγασμα πόνου
Αποκρίσου
Μ’ ένα παραλήρημα έκστασης
Ακατανόητο θρόισμα
Τα λόγια σου πέφτουν πάνω στα φύλλα
Τα φύλλα πέφτουν απ’ αυτά σου τα λόγια
Σκόνη και θάνατος ξάφνου σκορπίζονται
Πάνω στο λιπόθυμο σώμα σου
Άκου τον σφυγμό μου
Πως ανασαίνει μέσ’ τις φλέβες σου
Όταν
Σου μεταγγίζω φως με το φιλί μου
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή''Απατηλά θαύματα''2011-2013
Αυτό δεν είναι απατηλό θαύμα, Ρένα μου, είναι ένα καθημερινό γήινο θαύμα. Θαύμα πάθους, έκστασης, δημιουργίας, ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή