Στο έλεος του ουρανού

Κι έμεινες ξαφνικά γυμνή
Στο έλεος του ουρανού παρατημένη
Σα σπίτι δίχως στέγη

Με φόβο κοίταζες τα πόδια σου
Τα ωχρά
Αυτά
Που ελεύθερα πριν λίγο σεργιανούσαν
Σε κήπους ύπνου

Απότομα κάποιος τα ξύπνησε
Διάπλατα τ’ άνοιξε με ιαχές θριάμβου
Άσπλαχνα εμβόλισε τα σπλάχνα σου

Τώρα τα χέρια σου δεν ξέρουν τι να κάνουν
Μόνο πιέζουνε τη χλόη της κοιλιάς σου
Κείνο το γοερό κλάμα της μήτρας σου
να σταματήσουν θέλουν

Γυαλί ζεστό μόλις χυμένο
Το γάλα του αρσενικού
Ανάκατο με αίμα

Σε τρύγησε ο Διόνυσος απόψε
Ιδού τα ίχνη του

Από την ποιητική συλλογή''Στον κήπο της μνήμης''εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011