ΜΑΤΙΑ ΠΑΙΔΙΚΑ

Μάτια παιδικά ,

αθώα μάτια,

τι κι αν το χρώμα τους είναι
γαλάζιο, πράσινο ή μαύρο;

Λευκά’ ναι κει
τα βάθη τους καθάρια.

Λίμνες ακίνητες
χωρίς ρυτίδιασμα κυμάτων.

Αθώα μάτια. Παιδικά.

Μέσα τους την ομορφιά θα δεις
αυτής της πλάσης.

Κι ας κρύβουν πόνο

κάμποσες φορές.
Τι κι αν φωνή δεν έχουνε.
Μιλούνε.

Χωρίς προσχήματα και ψέματα

και δήθεν.
Κι όλα όσα σου ‘μολογούν
αλήθεια είναι.

Αλήθεια αγνή και διάφανη.

Τόσο λησμονημένη…

Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη

Από ανέκδοτη ποιητ. συλλογή του 2000