Εφτά Τάνκα
Του Αργύρη Χιόνη
α
Ψυχή δεν έχεις
Άλλο καταφύγιο
Στον κόσμο τούτο
Μονάχ’ αυτούς τους τοίχους
Αυτούς τους πέντε στίχους
β
Πέφτει το βράδι
Λουφάζουν στη μονιά τους
Όλα τ’ αγρίμια
Πάψε κι εσύ ψυχή μου
Τη σελήνη ν’ αλυχτάς
γ
Όσο κι αν τρέχει
Ο λαγός το βόλι τρέχει
Γρηγορότερα
Κανείς λαγός ωστόσο
Δεν το πίστεψε ακόμα
δ
Βόλι που φεύγει
Απ’ το όπλο δίχως στόχο
Τη βολή του χάνει
Αστόχαστα τελειώνει
Στην καρδιά του μηδενός
ε
Ίσια στα μάτια
Το θάνατο κοιτώντας
Τον ημέρεψα
Άτρομα το κεφάλι
Χώνω στα σαγόνια του
στ
Βολίδα ρίχνει
Ο βουτηχτής μετρώντας
Το κουράγιο του
Μαργαριτάρι λάμπει
Στον πυθμένα ο θάνατος
ζ
Θαμπέ καθρέφτη
Στο γυαλί σου φυλακίζεις
Τα είδωλά μας
Μες στα θολά νερά σου
Αμέτρητοι πνιγμένοι
artworks : Kei Imazu
Category :