‘’ΤΑ ΕΜΑ ΠΑΘΗ’’

2000-2003


‘’ΣΑΝ ΠΟΡΣΕΛΑΝΙΝΟ ΦΛΙΤΖΑΝΙ’’

Σαν πορσελάνινο φλιτζάνι ακριβό
στα χέρια σε κρατούσα να μη σπάσεις.
Μη μια στιγμή, κομμάτια γίνεις
μέσα μου
και διαλυθείς απότομα.

Δε σου' βαζα ούτε καφέ ούτε ζάχαρη,
δεν σου' σταζα ούτε καν νερό.
Φοβόμουνα ανείπωτα
πώς δεν θα τα δεχόσουν εύκολα
θα ράγιζες.

Κι όμως γι' αυτά ήσουν φτιαγμένος
Και όχι για φιγούρα στη βιτρίνα.

Ώσπου κάποτε
βαρέθηκες να παριστάνεις
το κομμάτι εκπάγλου ομορφιάς
μα εκπάγλου μοναξιάς.

Και δέχτηκες να σε χρησιμοποιήσει
κάποια άλλη όπως σου πρέπει.
Ζήτησες απ' αυτή να γίνεις
το φλιτζάνι της κουζίνας του καφέ.

Κούρνιαζες λοιπόν ζεσταμένος
σε μια φούχτα,
αγκαλιασμένος ταπεινά κι ευτυχισμένος.

Δυο χείλη πάντα να σ' αγγίζουν
αλόγιστα να σε ρουφούν
τώρα μοσχοβολάς σαν δέχεσαι
απόλαυση κι αγάπη.

Τι κρίμα
που εγώ δεν έβλεπα
πως μόνο γι' αυτό
είχες γεννηθεί.